Vademecum hałasu

Hałas w środowisku

Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku pochodzącego z instalacji i urządzeń

Dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku pochodzącego z instalacji i urządzeń określa Załącznik do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. (t.j. Dz.U. 2014 poz. 112).
Rodzaj terenuDopuszczalny poziom hałasu w dB (pozostałe obiekty1) i działalność będąca źródłem hałasu)
LAeqD
Przedział czasu odniesienia równy 8 najmniej korzystnym godzinom dnia kolejno po sobie następującym
LAeqN
Przedział czasu odniesienia równy 1 najmniej korzystnej godzinie nocy
a) Strefa ochronna "A" uzdrowiska
b) Tereny szpitali poza miastem
4540
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
b) Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży2)
c) Tereny domów opieki społecznej
d) Tereny szpitali w miastach
5040
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego
b) Tereny zabudowy zagrodowej
c) Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe2)
d) Tereny mieszkaniowo-usługowe
5545
Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców3) 5545
1) „Pozostałe obiekty” oznacza wszyskie obiekty poza drogami, liniami kolejowymi oraz lotniskami. 2) W przypadku niewykorzystania tych terenów, zgodnie z ich funkcją, w porze nocy, nie obowiązuje na nich dopuszczany poziom hałasu w porze nocy. 3) Strefa śródmiejska miast powyżej 100 tys. mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obietków administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obietków administracyjnych, handlowych i usługowych.

Kiedy należy przeprowadzać okresowe pomiary hałasu dla zakładu emitującego hałas?

Zakres i częstotliwość wykonywania pomiarów hałasu do których prowadzenia obowiązani są prowadzący instalację oraz użytkownicy urządzeń, określa Rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji (Dz.U. poz. 1710 i z 2022 r. poz. 614).

§ 8. 1. Okresowe pomiary hałasu w środowisku, który jest wyrażony wskaźnikami hałasu mającymi zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska (LAeqD i LAeqN), prowadzi się dla zakładu, na terenie którego są eksploatowane instalacje lub urządzenia emitujące hałas, dla którego została wydana decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu.

2. Okresowe pomiary hałasu w środowisku, który jest wyrażony wskaźnikami hałasu mającymi zastosowanie do ustalania i kontroli warunków korzystania ze środowiska (LAeqD i LAeqN), prowadzi się dla instalacji, dla której zostało wydane pozwolenie zintegrowane.

3. Okresowe pomiary hałasu w środowisku, w tym hałasu impulsowego, prowadzi się raz na dwa lata, licząc od daty, w której decyzja o dopuszczalnym poziomie hałasu lub pozwolenie zintegrowane stały się ostateczne, z uwzględnieniem specyfiki pracy źródeł hałasu. W przypadku źródeł hałasu pracujących sezonowo pomiary hałasu przeprowadza się w tym okresie.

Pomiar hałasu w środowisku pochodzącego z instalacji i urządzeń

Pomiar hałasu w środowisku pochodzącego z instalacji i urządzeń wykonywany jest zgodnie z metodyką referencyjną opisaną w Załączniku nr 7 do Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r. (Dz.U. poz. 1710 i z 2022 r. poz. 614).

Metodyka może być stosowana zarówno w przypadku monitoringowych pomiarów hałasu emitowanego przez zakłady przemysłowe jak i związanego ze źródłami o mniejszych gabarytach (np. urządzenia wentylacyjne, agregaty prądotwórcze).

I. PROCEDURY POMIAROWE
Pomiary hałasu wykonuje się:
1) dokonując rejestracji hałasu w sposób ciągły w czasie odniesienia lub
2) dokonując rejestracji elementarnych próbek hałasu w czasie odniesienia (metoda próbkowania).

Czas odniesienia oznacza okres, do którego odnoszą się wartości poziomów hałasu. Czas odniesienia dla danego wskaźnika hałasu jest określony w przepisach dotyczących dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, wydanych na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

Należy zastosować przy tym następujące nastawy miernika:
1) charakterystyka częstotliwościowa A;
2) stała czasowa F (fast).

O wyborze jednej z dwóch powyższych metod realizacji pomiarów decyduje specyfika funkcjonowania źródła hałasu oraz kształtowanie się tła akustycznego w środowisku.

 

1. Rejestracja hałasu w sposób ciągły w czasie odniesienia
Podczas rejestracji hałasu w sposób ciągły w czasie odniesienia przyrząd pomiarowy jest włączony bez przerwy w całym czasie odniesienia. Dopuszcza się przerwy w rejestracji, wprowadzane przez wykonującego pomiary ze  względu na eliminację przypadkowych zakłóceń. Po zakończeniu pomiaru z przyrządu pomiarowego jest odczytywana wartość równoważnego poziomu dźwięku w środowisku.

Wynik ten powinien zostać skorygowany o wpływ tła akustycznego. Pomiary poziomu tła akustycznego w środowisku wykonuje się w miarę możliwości zarówno przed pomiarem wykonywanym w sposób ciągły w czasie odniesienia, jak i bezpośrednio po tym pomiarze. Do dalszej oceny akustycznych oddziaływań na środowisko rozważanych źródeł hałasu przyjmuje się wyższą wartość poziomu tła akustycznego. Jeżeli nie jest możliwe wykonanie pomiarów tła akustycznego przed pomiarem hałasu w sposób ciągły i po nim, wykonuje się przynajmniej jeden pomiar tła akustycznego, a wynik tego pomiaru stosuje się w dalszych obliczeniach.

 

2. Rejestracja elementarnych próbek hałasu w czasie odniesienia (metoda próbkowania)
Pomiary wykonuje się metodą próbkowania wówczas, gdy w czasie odniesienia rozważane źródło hałasu emituje do środowiska, w możliwych do zidentyfikowania przedziałach czasu, zróżnicowany dźwięk o ustalonym dla tego przedziału czasu poziomie. W celu wyznaczenia równoważnego poziomu dźwięku w czasie odniesienia, dla każdego przedziału czasu wykonuje się odrębnie pomiary.

Czas pomiaru to niezbędny dla wyznaczenia poziomu dźwięku emitowanego podczas wyodrębnionego
w czasie odniesienia przedziału czasu o ustalonym poziomie dźwięku, określa się według następujących reguł:
a) to = 60 s przy pomiarach hałasu stałego w czasie, to znaczy wtedy, gdy zmiany poziomu dźwięku nie przekraczają 5 dB,
b) to = 10 s, jeżeli pomiary hałasu stałego w czasie są utrudnione przez okresowe zjawiska powodujące powstawanie hałasu o poziomie wyższym niż spodziewany, w szczególności: przejazdy samochodów, przeloty samolotów, a w przerwach pomiędzy tymi zjawiskami nie jest możliwe wykonanie pomiarów sześćdziesięciosekundowych,
c) to równe długości okresu trwania zjawiska lub jego wielokrotności – w przypadku okresowego działania źródła,
d) to ≥ 5 min. dla hałasu o zmiennym poziomie dźwięku w czasie.

Liczbę elementarnych próbek hałasu ustala się na bieżąco w punkcie pomiarowym, zależnie od rozrzutu wyników.

Średni poziom dźwięku określa się w poszczególnych przedziałach czasu.

Należy również dokonać pomiaru poziomu tła akustycznego w sposób gwarantujący wyeliminowanie źródła hałasu będącego przedmiotem oceny, a mianowicie:
a) w tych samych punktach pomiarowych, w których przeprowadza się pomiar hałasu emitowanego przez badane źródło, lecz po wyłączeniu źródła (-eł) hałasu będącego (-ych) przedmiotem oceny lub w przerwach pracy badanych źródeł,
b) w sytuacji kiedy nie jest możliwe wyłączenie źródła (-eł) hałasu dopuszcza się przeprowadzenie pomiaru poziomu tła akustycznego w innym miejscu, lecz porównywalnym do tego, w którym był usytuowany punkt pomiarowy hałasu emitowanego przez badane źródło, przykładowo w cieniu akustycznym najbliższego obiektu budowlanego lub przegrody terenowej.

Pomiary poziomu tła akustycznego przeprowadza się w tym samym dniu, o tej samej porze doby i w podobnych warunkach meteorologicznych, w jakich wykonuje się pomiary poziomu emisji hałasu ze źródła.

Poziom emisji hałasu w przedziale czasu otrzymuje się przez odjęcie od wartości średniego poziomu dźwięku, wartości średniego poziomu tła akustycznego.

Poziom hałasu w danym punkcie pomiarowym oblicza się na podstawie wyznaczonych średnich poziomów dźwięku.

Pomiar hałasu impulsowego w środowisku pochodzącego z instalacji i urządzeń

Pomiar hałasu impulsowego w środowisku pochodzącego z instalacji i urządzeń wykonywany jest zgodnie z metodyką referencyjną opisaną w Załączniku nr 8 do Rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r. (Dz.U. poz. 1710 i z 2022 r. poz. 614).

Metodyka może być stosowana zarówno w przypadku monitoringowych pomiarów hałasu impulsowego emitowanego przez zakłady przemysłowe jak i związanego ze źródłami innego typu (np. strzelnice, dzwony kościelne).

Zgodnie z normą PN-ISO 1996-2:1999/A1:2002 Akustyka – Opis i pomiary hałasu środowiskowego – Zbieranie danych dotyczących sposobu zagospodarowania terenu (Zmiana 1), wyróżnia się trzy rodzaje dźwięków impulsowych:

DŹWIĘK O DUŻEJ IMPULSOWOŚCI
Dźwięk wytwarzany przez źródło należące do jednej z wymienionych niżej kategorii: wystrzał z broni strzeleckiej, młotkowanie metalu, młotkowanie drewna, kafar z młotem wolnospadającym, kucie matrycowe, młotkowanie pneumatyczne, rozbijanie nawierzchni, uderzenia metaliczne podczas operacji na kolejowych stacjach rozrządowych, bądź dźwięk o porównywalnej charakterystyce oraz stopniu uciążliwości.

DŹWIĘK IMPULSOWY O DUŻEJ ENERGII
Dźwięk wytwarzany przez źródła należące do jednej z wymienionych niżej kategorii: wybuchy w kopalniach lub kamieniołomach, fale uderzeniowe, prace przy wyburzeniach i procesy przemysłowe wykorzystujące materiały wybuchowe o dużej sile kruszącej, przemysłowe wyłączniki wybuchowe, uzbrojenie wojskowe (np. ogień broni pancernej, artylerii lub moździerzy, bomby, wybuchowe zapłony w rakietach i pociskach, każde inne źródło wybuchu, gdzie równoważna masa dynamitu przekracza 25 g) lub dźwięk o porównywalnej charakterystyce oraz stopniu uciążliwości.

TYPOWY DŹWIĘK IMPULSOWY
Dźwięk impulsowy, który nie jest ani dźwiękiem o dużej impulsowości, ani dźwiękiem impulsowym o dużej energii.

W przypadku, gdy dźwięki impulsowe można zidentyfikować i oddzielnie zmierzyć, wykorzystuje się metodę pomiaru pojedynczych zdarzeń akustyczncyh (SEL). Jeżeli w przedziale czasowym odniesienia nie można oddzielnie zmierzyć dźwięków impulsowych jako pojedynczych zdarzeń akustycznych pochodzących z wyraźnie określonego źródła lub źródeł, określa się równoważny poziom dźwięku.

Do wyznaczenia równoważego poziomu dźwięku A dla czasu odniesienia stosuje się następujące wartości poprawek impulsowych:

Rodzaj dźwiękuPoprawka impulsowa do wyników pomiarów parametrów impulsów [dB]
pomiar ekspozycyjnych poziomów dźwięku w odniesieniu do pojedynczych impulsówpomiar równoważnego poziomu dźwięku impulsowego, z zawartością impulsów akustycznych
Dźwięk o dużej impulsowowści1211,7
Dźwięk impulsowy o dużej energii1212
Typowy dźwięk impulsowy53

Dopuszczalne poziomy hałasu pochodzącego od dróg, linii kolejowych i tramwajowych

Dopuszczalne poziomy hałasu komunikacyjnego w środowisku, w zależności od rodzaju terenu określa Załącznik do Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. (t.j. Dz.U. 2014 poz. 112).

Rodzaj terenuDopuszczalny poziom hałasu w dB (drogi lub linie kolejowe)1)
LAeqD
Przedział czasu odniesienia równy 16 godzinom
LAeqN
Przedział czasu odniesienia równy 8 godzinom
a) Strefa ochronna "A" uzdrowiska
b) Tereny szpitali poza miastem
5045
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej
b) Tereny zabudowy związanej ze stałym lub czasowym pobytem dzieci i młodzieży2)
c) Tereny domów opieki społecznej
d) Tereny szpitali w miastach
6156
a) Tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i zamieszkania zbiorowego
b) Tereny zabudowy zagrodowej
c) Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe2)
d) Tereny mieszkaniowo-usługowe
6556
Tereny w strefie śródmiejskiej miast powyżej 100 tys. mieszkańców3) 6860

1) Wartości określone dla dróg i linii kolejowych stosuje się także dla torowisk tramwajowych poza pasem drogowym i kolei linowych.

2) W przypadku niewykorzystania tych terenów, zgodnie z ich funkcją, w porze nocy, nie obowiązuje na nich dopuszczany poziom hałasu w porze nocy.

3) Strefa śródmiejska miast powyżej 100 tys. mieszkańców to teren zwartej zabudowy mieszkaniowej z koncentracją obietków administracyjnych, handlowych i usługowych. W przypadku miast, w których występują dzielnice o liczbie mieszkańców powyżej 100 tys., można wyznaczyć w tych dzielnicach strefę śródmiejską, jeżeli charakteryzuje się ona zwartą zabudową mieszkaniową z koncentracją obietków administracyjnych, handlowych i usługowych.

Kiedy należy przeprowadzać okresowe pomiary hałasu dla dróg, linii kolejowych, linii tramwajowych?

Zakres i częstotliwość wykonywania pomiarów hałasu przez zarządzającego drogą, linią kolejową, linią tramwajową oraz lotniskiem określone są w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów poziomów substancji lub energii w środowisku przez zarządzającego drogą, linią kolejową, linią tramwajową, lotniskiem lub portem (Dz.U. nr 140 poz. 824 i nr 288 poz. 1697).

§ 3. 1. Okresowe pomiary poziomów substancji lub energii w środowisku prowadzi się dla wyznaczenia wartości:

1) poziomów hałasu w środowisku, wyrażonych wskaźnikami LAeqD, LAeqN, obejmujących okres co najmniej jednej doby, wprowadzanego w związku z eksploatacją:

a) dróg publicznych o średniorocznym natężeniu ruchu powyżej 3 mln pojazdów lub o procentowym udziale pojazdów ciężkich w potoku ruchu powyżej 20%, w przypadku średniego dobowego ruchu przekraczającego 5 tys. pojazdów,

b) linii kolejowych o natężeniu ruchu powyżej 30 tys. pociągów rocznie,

c) linii tramwajowych w odniesieniu do odcinków torowisk o natężeniu ruchu powyżej 100 tramwajów na dobę,

d) lotnisk, na których ma miejsce łącznie ponad 5 tys. startów, lądowań i przelotów statków powietrznych w roku kalendarzowym, niezależnie od położenia lotniska,

2. Okresowe pomiary poziomów hałasu, o których mowa w ust. 1 pkt 1, przeprowadza się co 5 lat.

Farma wiatrowa

Farma wiatrowa

Hałas na stanowiskach pracy

Wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń hałasu (NDN) w środowisku pracy

Wartości najwyższych dopuszczalnych natężeń hałasu (NDN) określa Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 czerwca 2018 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. poz. 1286 z późn. zm.). W przypadku hałasu, dopuszczalne poziomy nie mogą przekroczyć wartości:

  • Poziom ekspozycji na hałas odniesiony do 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy nie może przekraczać 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja dzienna nie może przekraczać wartości 3,64 × 103  Pa2 × s lub poziom ekspozycji na hałas odniesiony do przeciętnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, określonego w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, nie może przekraczać wartości 85 dB, a odpowiadająca mu ekspozycja tygodniowa nie może przekraczać wartości 18,2 × 103  Pa2 × s.
  • Maksymalny poziom dźwięku A nie może przekraczać wartości 115 dB,
  • Szczytowy poziom dźwięku C nie może przekraczać wartości 135 dB.

Kto i kiedy powinien wykonywać pomiary hałasu na stanowiskach pracy?

Obowiązek i częstotliwość wykonania przez pracodawcę pomiarów hałasu na stanowiskach pracy wynika z Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2011 r. w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. nr 33 poz. 166 z późn. zm.). Pracodawca powinien zapewnić wykonanie badań i pomiarów czynników szkodliwych (w tym hałasu) nie później, niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia działalności.

§ 13. 1. Badania i pomiary szkodliwego dla zdrowia czynnika fizycznego, występującego w postaci: hałasu, hałasu ultradźwiękowego, drgań mechanicznych działających na organizm człowieka przez kończyny górne lub drgań mechanicznych o ogólnym działaniu na organizm człowieka wykonuje się:

1) co najmniej raz na dwa lata — jeżeli podczas ostatniego badania i pomiaru stwierdzono natężenie czynnika powyżej 0,2 do 0,5 wartości najwyższego dopuszczalnego natężenia (NDN), określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 228 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. — Kodeks pracy, zwanego dalej „NDN”;

2) co najmniej raz w roku — jeżeli podczas ostatniego badania i pomiaru stwierdzono natężenie czynnika powyżej 0,5 wartości NDN.

2. Jeżeli podczas dwóch ostatnich badań i pomiarów hałasu lub drgań mechanicznych, wykonanych w odstępie dwóch lat, natężenie czynnika nie przekraczało 0,2 wartości NDN, pracodawca może odstąpić od wykonywania badań i pomiarów.

§ 14. Badania i pomiary chemicznych i fizycznych czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy, o których mowa w § 4—13, wykonuje się każdorazowo, jeżeli nastąpiły zmiany w wyposażeniu technicznym, w procesie technologicznym lub w warunkach wykonywania pracy, które mogły mieć wpływ na zmianę poziomu emisji, poziomu narażenia albo wystąpiły okoliczności, które uzasadniają ich ponowne wykonanie.

Pomiar hałasu na stanowiskach pracy

Pomiar hałasu na stanowiskach pracy należy przeprowadzać zgodnie z normą PN-EN ISO 9612:2011 Akustyka – Wyznaczanie zawodowej ekspozycji na hałas – Metoda techniczna.

Norma określa trzy różne strategie pomiarowe, z których najczęściej stosowaną jest pomiar z podziałem na czynności.

Czynność to wyodrębniona część prac realizowanych przez pracownika w miejscu pracy.

Stanowisko pracy to ogół prac realizowanych przez pracownika w miejscu pracy, obejmujący wszystkie czynności wykonywane przez pracownika podczas całego dnia pracy lub zmiany roboczej.

Przed przystąpieniem do pomiarów hałasu należy podzielić dzień pracy na czynności. Czynność powinny być tak zdefiniowana, aby była możliwa powtarzalność mierzonego równoważnego poziomu dźwięku. Należy również wyznaczyć czas trwania poszczególnych czynności.

Czas trwania każdego pomiaru powinien być wystarczająco długi, aby odzwierciedlał średni równoważny poziom dźwięku dla rzeczywistej czynności.

Jeżeli hałas w trakcie czynności ma charakter cykliczny, to każdy pomiar powinien obejmować czas  trwania co najmniej trzech ściśle określonych cykli.

Jeżeli hałas zmienia się w sposób losowy podczas czynności, to czas trwania każdego pomiaru powinien być wystarczająco długi, aby zapewnić, że mierzona wartość równoważnego poziomu dźwięku jest reprezentatywna dla całej czynności.

 

Dla każdej czynności określane są następujące parametry: równoważny poziom dźwięku, maksymalny poziom dźwięku A oraz szczytowy poziom dźwięku C.

Na podstawie wykonanych pomiarów hałasu dla wszystkich wyodrębnionych czynności na stanowisku pracy, obliczane są dzienny poziom ekspozycji na hałas oraz maksymalny poziom dźwięku A i szczytowy poziom dźwięku C – wyznaczone dla badanego stanowiska.

 
Akustyka budowlana

Dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach przeznaczonych do przebywania ludzi

W obiegu prawnym pozostają dwie normy określające dopuszczalne poziomy dźwięku w pomieszczeniach:

  1. PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach.
  2. PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach.

Dla inwestycji budowlanych, dla których przed dniem 01.04.2024 r. został złożony wniosek o pozwolenie na budowę lub została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę, stosuje się normę wymienioną w punkcie 1. W pozostałych przypadkach zastosowanie ma norma z punktu 2.

PN-87/B-02151/02 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach. Normowane poziomy dźwięku A są zróżnicowane w zależności od przeznaczenia pomieszczenia, źródła hałasu oraz charakteru hałasu.

Przeznaczenie pomieszczeniaDopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wszystkich źródeł hałasu łącznie
LAeq, dB
Dopuszczalny poziom dźwięku A hałasu przenikającego do pomieszczenia od wyposażenia technicznego budynku oraz innych urządzeń w budynku i poza budynkiem
Średni poziom dźwięku A (LAm') - prz hałasie ustalonym1) lub Równoważny poziom dźwięku A (LAeq) - przy hałasie nieustalonym2), dBMaksymalny poziom dźwięku A (LAmax) - przy hałasie nieustalonym2), dB
w dzień w nocyw dzieńw nocyw dzień w nocy
Pomieszczenia mieszkalne w budynkach mieszkalnych, internatach, domach rencistów, domach dziecka, hotelach kategorii S i I, hotelach robotniczych403035254030
Kuchnie i pomieszczenia sanitarne w mieszkaniach454040404545
Pokoje w hotelach kategorii II i niższych453540304535
Pokoje w domach wczasowych40 - 453)30 - 353)35 - 40 25 - 3040 - 453)30 - 353)
Pokoje chorych w szpitalach i sanatoriach za wyjątkiem pokoi w oddziałach intensywnej opieki medycznej353030253530
Pomieszczenia łóżkowe w oddziałach intensywnej opieki medycznej303025253030
Sale operacyjne, pokoje przygotowania chorych do operacji35-30-35-
Gabinety badań lekarskich w przychodniach i szpitalach, pomieszczenia psychoterapii35-30-35-
Pokoje lekarskie, pielęgniarskie oraz inne pomieszczenia szpitalne (za wyjątkiem działów technicznych i gospodarczych)403035254035
Laboratoria medyczne, pokoje recepturowe w aptekach40-35-40-
Pokoje dla dzieci w żłobkach, klasy w przedszkolach35-30-35-
Klasy i pracownie szkolne (za wyjątkiem pracowni zajęć technicznych), sale wykładowe, audytoria40-35-40-
Sale konferencyjne40-35-40-
Pomieszczenia do pracy umysłowej wymagającej silnej koncentracji uwagi35-30-35-
Pomieszczenia administracyjne bez wewnętrznych źródeł hałasu40-35-40-
Pomieszczenia administracyjne z wewnętrznymi źródłami hałasu, pomieszczenia administracyjne w obiektach tymczasowych45-40-45-
Sale zajęć w domach kultury35 - 454)-30 - 40-40 - 504)
Sale kawiarniane i restauracyjne50-45--5)-
Sale sklepowe50-45--5)-

1) Np. pochodzącymi od centralnego ogrzewania, wentylacji, stacji transformatorowych.

2) Np. pochodzącymi od urządzeń dźwigowych, zsypów śmieciowych.

3) Należy przyjmować indywidualnie w podanych granicach w zależności od kategorii obiektu.

4) Należy przyjmować  indywidualnie w podanych granicach w zależności od rodzaju zajęć.

5) Nie normalizuje się wartości maksymalnych.


PN-B-02151-2:2018-01 Akustyka budowlana – Ochrona przed hałasem w budynkach – Część 2: Wymagania dotyczące dopuszczalnego poziomu dźwięku w pomieszczeniach.

Normowane poziomy dźwięku A są zróżnicowane w zależności od rodzaju budynku i pomieszczenia chronionego.

Lp.Rodzaj budynkuRodzaj pomieszczenia chronionegoNajwyższy dopuszczalny poziom dźwięku A, dB
LAeq,nTLAFmax,nT
1aBudynki wielorodzinne i jednorodzinnePokoje i pokoje połączone z kuchnią25 a,b30 b
1bWydzielone kuchnie i pomieszczenia sanitarne35
2aHotelePokoje hotelowe2530
3aBudynki zakwaterowania turystycznego (hotele turystyczne, pensjonaty, domy wypoczynkowe)Pokoje hotelowe3035
3bOgólnodostępne pomieszczenia sanitarne, pomieszczenia kuchenne40
4aBudynki zamieszkania zbiorowego (domy studenckie, internaty i bursy szkolne, hotele robotnicze, domy dziecka, domy opieki społecznej)Pokoje mieszkalne2530
4bPokoje dla personelu30
4cOgólnodostępne pomieszczenia sanitarne, pomieszczenia kuchenne40
5aŻłobki i budynki szkolnictwa przedszkolnegoSale dla dzieci30
6aSzkoły podstawowe i ponadpodstawoweSale lekcyjne35
6bPokoje nauczycielskie35
6cPomieszczenia do zajęć edukacyjnych takich jak: wychowanie fizyczne, zajęcia muzyczne, pracownie techniczne35-
7aBudynki szkół wyższych i placówek badawczychSale wykładowe, audytoria, sale konferencyjne35
7bPracownie laboratoryjne bez urządzeń będących źródłem zakłóceń akustycznych40
7cBiblioteka, czytelnia30
7dPokoje pracowników naukowych i dydaktycznych30
8aBudynki szpitalne i zakładów opieki medycznejSale łóżkowe, pokoje pensjonariuszy w sanatatorium2530
8bPomieszczenia operacyjne35
8cPomieszczenia IOM30
8dGabinety lekarskie, gabinety zabiegowe, sala do zajęć rehabilitacji ruchowych35
8ePomieszczenia pielęgniarek35
8fOgólnodostępne pomieszczenia sanitarne i kuchenne40
9aBudynki sądów i prokuraturySale rozpraw, sale przesłuchań35
9bSale narad sędziowskich30
10aWszystkie rodzaje budynkówPokoje biurowe wykorzystywane przez odrębnych użytkowników35
10bBiura wielkoprzestrzenne, pokoje biurowe typu open space40 c
10cPokoje do prowadzenia rozmów poufnych30
10dSale kinowe i teatralneindywidualnie
10eMuzea35
10fSklepy50
10gDomy handlowe, supermarkety50
10hRecepcja, hole w hotelach i sanatoriach40
10iKawiarnie i sale restauracyjne40
10jKorytarze w szkołach45
10kSale ćwiczeń w obiektach sportowych50
10mBaseny50

Jeżeli występuje hałas tonalny i/lub niskoczęstotliwościowy i/lub impulsowy, wartości najwyższego dopuszczalnego poziomu dźwięku A zmniejsza się o 5 dB.

W przypadku pokoi dziennych połączonych z kuchnią, w odniesieniu do hałasu występującego tylko w porze dziennej (6:00 – 22:00), dopuszcza się poziom większy o 5 dB.

Dopuszcza się stosowanie dodatkowych dźwięków o indywidualnie dopasowanej wartości poziomu hałasu do maskowania transmisji dźwięków mowy w biurze wielkoprzestrzennym, z jednoczesnym zachowaniem wartości dopuszczalnych w pomieszczeniu przy wyłączonym hałasie maskującym.

Jakie przepisy prawa określają zakres pomiarów hałasu w budynkach?

Wymagania dotyczące pomiarów hałasu w budynkach określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz.U. 2022 poz. 1225 z późn. zm.).

§ 323. 1. Budynek i urządzenia z nim związane powinny być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby poziom hałasu, na który będą narażeni użytkownicy lub ludzie znajdujący się w ich sąsiedztwie, nie stanowił zagrożenia dla ich zdrowia, a także umożliwiał im pracę, odpoczynek i sen w zadowalających warunkach.

2. Pomieszczenia w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej należy chronić przed hałasem:

1) zewnętrznym przenikającym do pomieszczenia spoza budynku;

2) pochodzącym od instalacji i urządzeń stanowiących techniczne wyposażenie budynku;

3) powietrznym i uderzeniowym, wytwarzanym przez użytkowników innych mieszkań, lokali użytkowych lub pomieszczeń o różnych wymaganiach użytkowych;

4) pogłosowym, powstającym w wyniku odbić fal dźwiękowych od przegród ograniczających dane pomieszczenie.

§ 326. 1. Poziom hałasu oraz drgań przenikających do pomieszczeń w budynkach mieszkalnych, budynkach zamieszkania zbiorowego i budynkach użyteczności publicznej, z wyłączeniem budynków, dla których jest konieczne spełnienie szczególnych wymagań ochrony przed hałasem, nie może przekraczać wartości dopuszczalnych, określonych w Polskich Normach dotyczących ochrony przed hałasem pomieszczeń w budynkach oraz oceny wpływu drgań na ludzi w budynkach, wyznaczonych zgodnie z Polskimi Normami dotyczącymi metody pomiaru poziomu dźwięku A w pomieszczeniach oraz oceny wpływu drgań na ludzi w budynkach.

2. W budynkach, o których mowa w ust. 1, przegrody zewnętrzne i wewnętrzne oraz ich elementy powinny mieć izolacyjność akustyczną nie mniejszą od podanej w Polskiej Normie dotyczącej wymaganej izolacyjności akustycznej przegród w budynkach oraz izolacyjności akustycznej elementów budowlanych, wyznaczonej zgodnie z Polskimi Normami określającymi metody pomiaru izolacyjności akustycznej elementów budowlanych i izolacyjności akustycznej w budynkach. Wymagania odnoszą się do izolacyjności:

1) ścian zewnętrznych, stropodachów, ścian wewnętrznych, okien w przegrodach zewnętrznych i wewnętrznych oraz drzwi w przegrodach wewnętrznych – od dźwięków powietrznych;

2) stropów i podłóg – od dźwięków powietrznych i uderzeniowych;

3) podestów i biegów klatek schodowych w obrębie lokali mieszkalnych – od dźwięków uderzeniowych.

Pomiar hałasu w pomieszczeniach

wg PN-87/B-02156 Akustyka budowlana – Metody pomiaru poziomu  dźwięku A w budynkach.

Norma dotyczy pomiarów hałasu przenikającego do pomieszczeń od poszczególnych instalacji budynku (np. wentylacja, węzeł cieplny, winda, brama garażowa) oraz od poszczególnych urządzeń i instalacji działających w pomieszczeniach nie związanych funkcjonalnie z danym budynkiem lub zlokalizowanych na zewnątrz budynku w terenie lub w innych obiektach .

CZAS OCENY
Czas oceny w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego oraz szpitalach i sanatoriach należy przyjmować następująco:

a) w dzień w godz. 6:00 – 22:00 – nieprzerwanie przez najniekorzystniejsze 8 h,

b) w nocy w godz. 22:00 – 6:00 – nieprzerwanie przez najniekorzystniejsze 0,5 h.

W pomieszczeniach budynków użyteczności publicznej jako czas oceny należy przyjmować czas, w którym pomieszczenie jest użytkowane przez daną grupę ludzi zgodnie z jego przeznaczeniem. Jeżeli pomieszczenie wykorzystywane jest w czasie dłuższym niż 8 h, jako czas oceny należy przyjmować 8 najniekorzystniejszych godzin niezależnie od pory doby.

 

WARUNKI POMIARU
a) Drzwi i okna w czasie pomiaru hałasu powinny być zamknięte. W przypadku, jeśli wymagana jest wymiana powietrza poprzez otwory, pomiary należy przeprowadzić przy ich otwarciu.

b) Podczas pomiaru hałasu w pomieszczeniu mogą przebywać tylko 2 osoby.

c) W badanym pomieszczeniu należy wyłączyć inne źródła hałasu.

 

PUNKTY POMIAROWE
Punkty pomiarowe powinny być usytuowane na wysokości 1,2 m od podłogi. Minimalna odległość od ścian powinna wynosić 1 m, od okien 1,5 m. Mikrofon powinien być umieszczony w odległości większej niż 0,5 od obsługującego z membraną skierowaną ku sufitowi.

Liczba punktów pomiarowych – nie mniej niż 3, w przypadku bardzo małej objętości pomieszczenia dopuszcza się jeden punkt w środku pomieszczenia. W pomieszczeniach budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej o objętości powyżej 60 m3 – więcej niż 3 punkty pomiarowe.


wg PN-EN ISO 10052:2021-12 Akustyka – Pomiary terenowe […] hałasu od urządzeń wyposażenia technicznego – Metoda uproszczona

Norma określa uproszczone metody badań w celu wyznaczania m.in. poziomu dźwięku od urządzeń wyposażenia technicznego budynków. Pomiary hałasu są przeprowadzane w określonych warunkach i cyklach pracy.

Poziom dźwięku od urządzeń wyposażenia technicznego mierzy się stosując bezpośrednio miernik poziomu dźwięku. Stosuje się dwie ustalone pozycje. Jedna pozycja powinna być blisko widocznego rogu o powierzchni akustycznie najbardziej twardej, najlepiej w odległości 0,5 m od ściany. Druga pozycja powinna być w polu rozproszonym pomieszczenia. Odległość od jakiegokolwiek źródła dźwięku powinna wynosić przynajmniej 1,5 m.

Czas pomiaru w każdej pozycji powinien odpowiadać przynajmniej jednemu cyklowi pracy urządzenia wyposażenia technicznego, pracującego w normalnych warunkach. Pomiary należy wykonać dla trzech cykli.

Pomiar izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych

Pomiar izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych między pomieszczeniami jest wykonywany wg PN-EN ISO 16283-1:2014-05 Akustyka – Pomiary terenowe izolacyjności akustycznej
w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych – Część 1: Izolacyjność od dźwięków powietrznych
.

Pomiary terenowe izolacyjności od dźwięków powietrznych przeprowadza się w pasmach 1/3 oktawowych lub w pasmach oktawowych. Zasada pomiarów opiera się na wyznaczeniu różnicy poziomów ciśnień akustycznych wytwarzanych w dwóch pomieszczeniach (pomieszczenie nadawcze, pomieszczenie odbiorcze) przez źródło dźwięku znajdujące się w jednym z nich.

Dźwięk wytwarzany w pomieszczeniu nadawczym powinien być ustalony i powinien mieć widmo ciągłe w rozpatrywanym paśmie częstotliwości (szum biały / szum różowy). Moc akustyczna źródła dźwięku powinna być na tyle duża, aby poziom ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu odbiorczym był co najmniej o 10 dB większy od poziomu tła zakłóceń w każdym paśmie częstotliwości.

Poziom średniego ciśnienia akustycznego określa się, używając pojedynczego mikrofonu przestawianego z jednej pozycji do drugiej lub mikrofonu ruchomego, poruszającego się w sposób ciągły lub ruchem wahadłowym.

W pomieszczeniu odbiorczym wymagane są dodatkowe pomiary czasu pogłosu oraz poziomu tła akustycznego.

Na postawie otrzymanych wyników oblicza się odpowiedni wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej.

Pomiar izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych

Pomiar izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych stropów należy przeprowadzać wg PN-EN ISO 140-7:2000 Akustyka – Pomiar izolacyjności akustycznej w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych – Pomiary terenowe izolacyjności od dźwięków uderzeniowych stropów.

Pomiary terenowe izolacyjności od dźwięków uderzeniowych przeprowadza się w pasmach 1/3 oktawowych. Metoda pomiarów polega na określeniu poziomu uderzeniowego tj. poziomu ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu odbiorczym podczas pobudzania badanego stropu normowym źródłem dźwięku uderzeniowego. Dźwięk uderzeniowy powinien być wytwarzany za pomocą stukacza.

Poziom uderzeniowy określa się, stosując pojedynczy mikrofon przemieszczany od jednego punktu pomiarowego do następnego, lub też mikrofon poruszający się w sposób ciągły lub ruchem wahadłowym.

W pomieszczeniu odbiorczym wymagane są dodatkowe pomiary czasu pogłosu oraz poziomu tła akustycznego.

Na postawie otrzymanych wyników oblicza się wskaźnik poziom uderzeniowego znormalizowanego.