Pomiar izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych między pomieszczeniami jest wykonywany wg PN-EN ISO 16283-1:2014-05 Akustyka – Pomiary terenowe izolacyjności akustycznej
w budynkach i izolacyjności akustycznej elementów budowlanych – Część 1: Izolacyjność od dźwięków powietrznych.
Pomiary terenowe izolacyjności od dźwięków powietrznych przeprowadza się w pasmach 1/3 oktawowych lub w pasmach oktawowych. Zasada pomiarów opiera się na wyznaczeniu różnicy poziomów ciśnień akustycznych wytwarzanych w dwóch pomieszczeniach (pomieszczenie nadawcze, pomieszczenie odbiorcze) przez źródło dźwięku znajdujące się w jednym z nich.
Dźwięk wytwarzany w pomieszczeniu nadawczym powinien być ustalony i powinien mieć widmo ciągłe w rozpatrywanym paśmie częstotliwości (szum biały / szum różowy). Moc akustyczna źródła dźwięku powinna być na tyle duża, aby poziom ciśnienia akustycznego w pomieszczeniu odbiorczym był co najmniej o 10 dB większy od poziomu tła zakłóceń w każdym paśmie częstotliwości.
Poziom średniego ciśnienia akustycznego określa się, używając pojedynczego mikrofonu przestawianego z jednej pozycji do drugiej lub mikrofonu ruchomego, poruszającego się w sposób ciągły lub ruchem wahadłowym.
W pomieszczeniu odbiorczym wymagane są dodatkowe pomiary czasu pogłosu oraz poziomu tła akustycznego.
Na postawie otrzymanych wyników oblicza się odpowiedni wskaźnik oceny izolacyjności akustycznej.